Wat is doorgaans het behandelplan voor iemand met ernstige acne?
‘Er komen mensen bij ons langs met zeer ernstige vormen van acne en dan geven we meestal heel stevige medicijnen. Bijvoorbeeld vitamine A in tabletvorm, Roaccutane genaamd. Daar kiezen we vooral voor bij mensen met acne waarbij je die littekenvorming al ziet. Die littekenvorming is namelijk vaak blijvend. Dat wil je voorkomen en dan grijpen we best rigoureus in. Negen van de tien keer blijft de acne dan ook weg. Dat traject kan wel een half jaar tot een jaar duren.’
Houd je bij ernstige acne altijd littekens over of heb je hier invloed op met behulp van de juiste behandelmethode?
‘De huid heeft over het algemeen een sterk herstellend vermogen. Bij milde acne met af en toe puistjes, mee-eters, kan de huid zich gerust herstellen. Zeker als je van de puistjes afblijft en er niet in gaan knijpen. Bij echt diepe ontstekingen of acne die langdurig bestaat, komen er bijna altijd littekens. Een deel herstelt, maar een deel ook niet. Soms zien wij mensen die vroeger acne hebben gehad met putjes in de huid. Met professionele laserbehandeling of peelings kun je proberen de littekens minder zichtbaar te maken, maar dat lukt helaas lang niet altijd. We krijgen ook best vaak ouders met pubers over de vloer die het probleem wat bagatelliseren door te zeggen: maar dat hoort toch bij de leeftijd? Dat klopt. Acne hoort bij de puberteit, maar er is een verschil tussen af en toe een puistje of uitgebreide acne. Het is zo zonde de huid te verwaarlozen in de hoop dat het ooit voorbijgaat. Tien jaar later heb je dan een pokdalig gezicht terwijl je dat grotendeels had kunnen voorkomen door er op tijd bij te zijn. Dat probeer ik dan ook genuanceerd aan die ouders uit te leggen. De kinderen willen het namelijk meestal wel, maar de ouders vinden het soms heftig een stevig medicijn aan hun kind te geven voor “alleen maar wat puistjes”. Terwijl acne een huidaandoening is die veel impact kan hebben op je uiterlijk en je mentale gesteldheid. Wij zien soms ook extreme gevallen van mensen voorbijkomen die helemaal niet naar buiten durven, kinderen die weigeren nog naar school te gaan. Zeker als kind of als jongvolwassene wil je dat iemand zelfvertrouwen kweekt, zichzelf durft te laten zien.’
